پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

متاسفانه با وجود فرهنگسازی هایی که در زمینه کاهش مزاحمت‌های تلفنی برای سامانه ۱۱۵ انجام شده اما همچنان شاهد این موارد هستیم.

قدیمی، استاد ارتباطات با اشاره به اینکه جنبه‌های اخلاقی باید در فضای مجازی وجود داشته باشد، گفت: متاسفانه این اخلاق در فضای مجازی نوشته نشده و به یک حقوق مسلم تبدیل نشده است.

معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، با انتقاد از اظهارات مطرح شده در مورد فیلترینگ اینستاگرام گفت: با این اقدام تصمیم‌گیران فیلترینگ در کشور، تقریبا هیچ ایرانی نیست که تلفن همراه هوشمند داشته باشد، اما روی تلفن همراهش فیلترشکن نصب نکرده باشد و به عبارتی تقریبا تمام کاربران ایرانی فضای مجازی یک فیلتر شکن هم دارند.وی با اشاره به اینکه در شبکه‌های مجای مانند اینستاگرام و توئیتر و ... ممکن است تنها تعدادی از افراد استفاده‌های غیر مجاز و غیراخلاقی کنند، اظهار کرد: این همه قانون و شورا در کشور مشغول فعالیت هستند و می‌توانند با متخلفان برخورد کنند، پس چرا باید یک بستر را فیلتر کنیم؟ این یک سوال اساسی است که چرا این اتفاق در حال رخ دادن است و این نهادها چه مسئولیتی دارند؟ اگر کاری نمی‌کنند، این نهادها را جمع کنیم و به جای آنها یک موسسه فیلترینگ باز کنیم و هر اتفاقی که افتاد به سرعت شبکه‌های مجازی را فیلتر کنیم.

در خیابان‌های توییتر حقیقت مثل یک ماشین قراضه است و اخبار جعلی شبیه ماشینی آخرین مدل. طبیعی است که ماشین‌های آخرین مدل سریع‌تر از «ماشین قراضه» خیابان‌های توییتر را بالا و پایین می‌کنند و توجه بیشتری جلب می‌کنند. طبق یافته‌های علمی دروغ شش برابر سریع‌تر از حقیقت در توییتر بازنشر می‌شود. این شرایط تقصیر کیست و برایش چه می‌توان کرد؟اخیراً ژورنال ساینس پژوهشی منتشر کرده که این الگو را (حداقل در رابطه با شیوع اطلاعات غلط در توییتر) اعتبارسنجی می‌کند. این پژوهش با تحلیل میلیون‌ها توییت مربوط به سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۷، به نتیجه‌ای شوکه‌کننده می‌رسد: «در تمام شاخه‌های اطلاعات، اکاذیب بسیار دامنه‌دارتر، سریع‌تر، عمیق‌تر و گسترده‌تر از حقایق نشر می‌یابد». این پژوهش همچنین دریافت که «تأثیر اخبار سیاسی جعلی به مراتب پررنگ‌تر از اخبار جعلی مربوط به تروریسم، بلایای طبیعی، علم، افسانه‌های محلی یا اطلاعات مالی است».

فضای مجازی در عصر حاضر سبب شده است تا کاربران با به اشتراک گذاشتن محتوا و مدیریت صفحه های شخصی امکان مشارکت در تعامل های اجتماعی را فراهم کنند و با توجه به سواد رسانه ای به اصلاح نگرش های منفی بپردازند. یکی از خطرهایی که در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، ما را تهدید می کند، آسیبی است که به پیکره زبان فارسی وارد می شود. دیگر غریب نیست مواجهه با عباراتی مانند «عایا و عاقا». رشته داستان «ه کسره» هم که دیگر سری دراز دارد و هنوز هم می بینیم کسانی که «مالِ من» را «ماله من» می نویسند و «وقت رفتنه» را «وقت رفتنِ». ناآشنایی با قواعد ساده دستوری در زبان فارسی و البته بی علاقگی بسیاری از جوانان نسل امروز به ادبیات غنی و کهن ایران زمین، تیشه ای می زند به ریشه قطورش. از طرفی تعداد قابل توجهی از نویسندگان، شاعران و ترانه سرایان امروز نیز با قواعد و اصول زبان مادری خویش بیگانه اند و اشتباهاتی فاحش در نوشته های خود دارند که با هیچ نگاهی قابل اغماض نیست. در میان ما روزنامه نگاران هم کم نیستند همکارانی که هنوز «زمینه» را «ضمینه» می نویسند و برای «قدردانی» نمی دانند «گذار» را بگذارند پای «سپاس» یا «گزار» را!